رمضان عالی ترین مکتب اخلاقی است که در آن «جسم و روح»
و «عقل و دل» دست در دست یکدیگر به فراگیری درس عشق می پردازند.

رمضان نشانه وحدت جسم و جان است.
روضه رمضان، راهی به ملکوت جهاد و ایمان و شب های
آن روزنه ای است به بیکران پرستش و نیایش.

در رمضان، روح در زلال مهر الهی پاک می شود و
جسم بر سر سفره غذاهای آسمانی می نشیند.

طفل جان از شیر شیطان باز کن
بعد از آنش با ملک انباز کن

رمضان، آبشار نور است که عارفان در خنکای آن به وصال
معشوق می اندیشند و عابدان در زلالِ آن به عبادت دوست
می پردازند و مؤمنان در سایه سار آن، بزمْ نشینِ نیایش می شوند.

سلام بر رمضان که نسیم دل انگیز بهشت است و شمیم
روح بخش آن، مشام بندگان خاکی را می نوازد.

سلام بر رمضان که پرتوی از روشنی مقدّس آسمان است
و خاک تیره را به مهمانی نور می برد.

خوشا که در ماه خدا میهمان مائده لطف بی کران او شویم!